یک جور داعش داریم که انسانی را اسیر می کند و به زعم خود به حکم اسلام، بعد از تلاوت آیاتی چند از کلام الله مجید، دست و پای اسیر را بر هم می بندد و از جایی که از پیش مهیا کرده، آویزان می کند و سپس آتش گداخته را می گیرد زیر بدن او، تا بعد از چند ثانیه یا چند دقیقه، اسیر بی نوا، جان بسپارد و کباب شود.
او از همه این مراحل، فیلم تهیه می کند و فیلم آن را در تمام دنیا منتشر می کند و با افتخار می گوید، این من بودم که چنین کردم و بعد از این هم چنین خواهم کرد.
تکلیف دنیا با این داعشی روشن است.
یک جور داعشی دیگر هم داریم که به زعم خودش وقتی که عمود خیمه اسلام را در خطر می بیند، بچه مردم را روز روشن از داخل خانه اش، جلوی چشم مادرش می برد، بعد معلوم نیست چه بلایی سرش می آورد ، شاید هم او را ناجوانمردانه زیر شکنجه می کشد و در یک جای نامعلوم دفن می کند و بعد از هفده سال که مادر و پدرش برای یافتن جگرگوشه خود، همه جا را زیر و رو کرده اند، آخر سر به مادرش می گوید، برو فکرهایت را بکن ، ببین اصلا چنین بچه ای که می گویی، زاییده ای یا توهّم زده ای و اینکه دیگر حق نداری سراغ پسرت را بگیری و عالم و آدم را خبر کنی که بچه ات گم شده است وگرنه تمام اعضای خانواده ات را به روز سیاه می نشانیم.
خداوند همه داعشی های دنیا را لعنت کند و شر آنها را از سر انسانها کم کند ولی سؤال من از شما این است که به عقیده شما داعشی اول بدتر است یا داعشی دوم؟
حیف است آدمی که می تواند مهربان باشد و باید مهربان باشد، هم چنین آدمی، برود داعشی بشود ولی به عقل من اگر کسی فکر می کند که به خاطر تکلیف شرعی خود یا به خاطر لقمه ای نان، مجبور است که داعشی بشود، همان بهتر که برود داعشی مرد بشود ،تا داعشی نامرد.
محمد مهدوی فر
تخریب چی و غواص دفاع مقدس
۱۳۹۴/۹/۲۲